Allerlaatste dag in China ...

het is nu tien voor 2 's nachts, Violet ligt 'al' te slapen (of dat probeert ze in ieder geval :)) en over 3 uur gaat de wekker om naar het vliegveld te gaan. Vreemd. Na 4 maanden gaan we weer naar huis. Het is moeilijk te beseffen dat we straks gewoon weer op Schiphol staan, en door Nederlandse straten lopen, in de regen in plaats van in de hitte hier.
Dat er dan geen kleine kids meer zijn die je vol ongeloof aankijken als je langsloopt. Dat er niet meer een constante etenslucht zal hangen op straat, door de vele kraampjes die onherkenbare (of juist heel herkenbare; kippenpoten met de tenen er nog aan) stukken vlees en ander eten verkopen. Dat we dan geen mensen meer zullen zien die de meest vreemde dingen vervoeren op hun fiets, scooter of in hun kleine truck. Het blijft boeiend om te zien hoeveel spullen ze in 1 keer weten mee te nemen. Een complete deur wordt op de scooter (niet in de lengte, maar dwars zodat ie aan beide kanten minstens 1,5 meter uitsteekt.. :D), kippen en honden worden op het dak van een bus gebonden.. het Nederlandse straatbeeld wordt saai..!

Er zal niemand meer zijn die geinteresseerd is in je lege spa-flesje, hier verdienen mensen er 10 eurocent per flesje mee en zijn ze er dolblij mee. Maar.. er zullen gelukkig ook geen mensen meer zijn die 'Helloooo' naar ons roepen en die ons uitlachen omdat we de Chinese taal niet spreken. Niemand zal meer stiekem foto's van ons maken terwijl we over straat lopen, we zullen niet meer het middelpunt van belangstelling zijn in een trein.

Het is jammer dat we niet meer zoveel andere leuke reizigers zullen ontmoeten, niet meer elke dag iets totaal nieuws mee zullen maken en niet meer uren in de trein of bus zullen zitten, op weg naar een nieuwe bestemming.

En het voelt heel raar om 4 maanden China achter ons te laten, met alles wat we hebben meegemaakt, de tijd op de universiteit, het vrijwilligerswerk, de kids op het weeshuis, het reizen.

Maar het is goed om weer naar huis te gaan, om niet meer ziek te worden van het eten, om niet meer zwaar vervuilde lucht in te ademen, om jullie allemaal weer te zien.. en het lijkt me heerlijk om weer gewoon begrepen te worden wanneer ik in een winkel iets wil kopen.


Het was een mooie tijd, en dat was t.

(Violet komt net uit bed, ze kon inderdaad niet slapen.. WE GAAN ECHT NAAR HUIS...! )